Kendini Nasıl Tanırsın: Mutluluk

Sanırım herkes mutlu olmak ister. Hiç mutsuz bir hayat sürmek istiyorum diyen duymadım. Kendimizi tanıma sebeplerimizden bir tanesi de, aslında bu mutluluğa erişmek. Peki mutluluk bizim için ne anlam ifade ediyor? Bugün kendimize, mutluluk üzerine sorular soracağız.

Mutluluğu nasıl tanımlarsınız? Mutluluk üzerine düşündüğünüzde aklınıza ne geliyor?

Mutluluk sizin için bir hedef mi, başarabileceğiniz bir şey mi?

Mutluluk, hayatınızda bir öncelik mi, aktif olarak peşinden koştuğunuz bir şey mi?

Hayatta istediğimiz her şeyin için aynı şey geçerli. Bir şeye ulaşmak istiyorsak, önce onu iyi tanımlamalı, iyi anlamalı ve nasıl ulaşacağımız üzerinde kafa yormalıyız. Mutluluk için de aynı şey geçerli.

Mutlu olabilmek için önce, bizim için mutluluk ne demek onu düşünmeliyiz. Kimine göre bu sahip oldukları ve parayken; kimisi için arkadaşlık, izlenilen güzel bir film, okunan güzel bir kitap, kafede oturup içilen lezzetli bir kahvedir mutluluk.

Bence mutluluk bir amaç olmamalı. Mutluluk daha çok yaşanılan bir an, o an duyulan haz. Mutluluğu maddiyata bağladığımızda ya da ‘sahip olunan’ şeylere indirgediğimizde, mutlu olabilecek anları ipotekliyoruz gibi hissediyorum. Buna, ‘iyi bir arkadaş çevrem olsun’, ‘iyi bir işim’, ‘iyi bir ailem olsun’ gibi hedefler de dahil. Mutluluk; uğrunda savaşılan, ulaşmak için çalışılan, çabalanan bir şey olmamalı. Zaten öyle olsa; dünyada mutlu olan çok az insan olurdu.

Kendini tanımanın da, önemi bu aslında. Pandemi döneminde örnek verirsek, insanların kendi başlarına kaldıklarında nasıl bunalıma girdiklerine hepimiz şahit olduk. Çevreyle bağlantı sadece fiziksel bir bağlantı değildi. Aynı zamanda, dış çevreyle olan mutluluk bağıydı. Bu bağın kopması, insanları hiç tatmadıkları bir bunalım ve yalnızlık duygusuna itti. Kendini tanıyan, öz güveni ve farkındalığı yüksek insanlar ise tersine küçük şeylerle mutlu olabilmenin, olumlu düşünebilmenin, mutluluğu kendi kendine yaratabilmenin avantajını yaşadı.

Ben bu soruya, daha farklı bakmayı tercih ediyorum. Mutlu bir anımda, neden mutluluk üzerine düşünmüyorum?

Bunun en büyük nedeni; o sırada o anın keyfini çıkarmamız ve hayatımızda kötü giden şeylerle bir kıyaslama yapmamız. Yani mutluluk aslında tam da, her türlü beklentiyi, kıyaslamayı, hedefi, isteği düşünmeyi bıraktığımızda ortaya çıkan bir şey. Yani anın tadını çıkardığımızda.

Buradan da yola çıkarak, mutluluğun aslında geçmişi olduğu gibi kabullenmek (önceki yazılarda, bunu konuşmuştuk), gelecekle ilgili ise olumlu düşünmek ama beklentiye girmemek olduğunu söyleyebiliriz. Aksi halde, her anımızı kendimize zehir ederek yaşamak oldukça kolay.